នរសិង្ហ
នរសិង្ហ ( សំស្ក្រឹត: नरसिंह , Narasiṃha , នរសិំហ)នរ(មនុស្ស) សិំហ (តោ) គឺជា អវតារ ទីបួននៃ ព្រះវិស្ណុ របស់ហិណ្ឌូ ។ [១] ព្រះអង្គបានកើតជាសិង្ហមួយចំណែកជាចំណែកបុរស ហើយបានសម្លាប់ ហិរន្យកសិបុ បញ្ចប់ការបៀតបៀនសាសនា និងមហន្តរាយនៅលើ ផែនដី ហើយបានស្តារនូវ ធម៌ ឡើងវិញ ។ [២] [៣] នរសិង្ហ មានភ្នែកបីហើយស្ថិតនៅក្នុងព្រះនៃសេចក្តីវិនាសនៅ Vaishnavism ។ ព្រះអង្គដែលបំផ្លាញចក្រវាឡទាំងមូលដោយការវិនាសអន្តរាយ ( បលយ ) ។ ដូច្នេះគាត់ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា កាល (ពេលវេលា) ឬ មហាកាល (ពេលវេលាដ៏អស្ចារ្យ) ឬ បរកាល (ហួសសម័យ) នៅក្នុងឈ្មោះរបស់គាត់។ មាន មថ (វត្ត) ឧទ្ទិសដល់គាត់ដោយឈ្មោះ បរកាលមថ នៅ Mysuru ក្នុងប្រពៃណី Sri Vaishnava ។ [៤] នរសិង្ហ គឺជាព្រះនៃ យោគ ដូចជា យោគ-នរសិង្ហ ។ [៥] [៥]
,_stile_di_banteay_srei,_950-975_ca._02.JPG)
នរសិង្ហ មានដងខ្លួនមនុស្ស និងរាងកាយខាងក្រោម មានមុខតោ និងក្រញ៉ាំជើង ដោយ អសុរ ហិរន្យកសិបុ ត្រូវបានរំសាយ និងសម្លាប់ដោយគាត់នៅលើភ្លៅរបស់គាត់។ អសុរ គឺជាបងប្រុសដ៏មានឥទ្ធិពលរបស់ ហិរន្យក្ស អាក្រក់ដែលត្រូវបានសម្លាប់ដោយព្រះវិស្ណុកាលពីមុនជា ពាហនៈ ហើយដូច្នេះស្អប់អ្នកក្រោយ។ [៦] ហិរន្យកសិបុ ទទួលបានលាភពី ព្រាហ្មណ៍ ព្រោះមិនអាចសម្លាប់ក្នុងពេលថ្ងៃ ឬយប់ ក្នុងឬក្រៅផ្ទះ។ មិនថានៅលើមេឃ ឬនៅលើគោក ឬនៅក្រុង ស្វគ៌ ឬនៅ បាតាល ដោយអាវុធ ឬដៃ ឬដោយមនុស្ស អាទិទេព អារក្ស ឬសត្វឡើយ។ [៧] ដោយទទួលបាននូវលាភសក្ការៈនេះ ព្រះអង្គក៏ចាប់ផ្ដើមបង្កចលាចល និងមហន្តរាយ ដោយបៀតបៀនអ្នកកាន់សាសនាព្រះវិស្ណុទាំងអស់ រួមទាំងបុត្រារបស់ព្រះអង្គ Prahlada ។ [២] [៧] [៨] ព្រះវិស្ណុដែលដឹងអំពីគុណប្រយោជន៍របស់អសុរ បានសន្មតថាជាទម្រង់ចម្រុះដែលមិនមែនជាមនុស្ស ឬសត្វជាសត្វតោ ក្នុងនាម នរសិង្ហ ហើយ នរសិង្ហ បានដកខ្លួនចេញ ហើយសម្លាប់ ហិរន្យកាសិបុ ហើយនៅពេលល្ងាច ដែលមិនទាំងថ្ងៃ និងយប់ នៅមាត់ទ្វាររបស់ទ្រង់។ វាំងដែលមិននៅក្នុងនិងខាងក្រៅនៅលើភ្លៅរបស់គាត់ដែលមិនមែនជាមេឃឬដី និងដោយក្រញ៉ាំជើងរបស់គាត់ ដែលមិនមែនជាអាវុធ ឬដៃ។ [២] នរសិង្ហ ត្រូវបានគេស្គាល់ជាចម្បងថាជា 'អ្នកការពារដ៏អស្ចារ្យ' ដែលជាពិសេសការពារនិងការពារអ្នកលះបង់របស់គាត់ពីអំពើអាក្រក់និងបំផ្លាញអំពើអាក្រក់។ ទេវកថា នរសិង្ហ ដែលពេញនិយមបំផុតគឺរឿងព្រេងនៃការការពាររបស់គាត់ចំពោះអ្នកកាន់សាសនា Prahlada និងការសម្លាប់ឪពុកអាក្រក់ របស់ Prahlada និងបិសាច ហិរន្យកសិបុ ។ [៩]
,_Gupta_period,_mid-5th_century_AD._Boston_Museum.jpg)
- ↑ Blurton, T. Richard (1993). Hindu art. Cambridge, Mass.: Harvard University Press. pp. 123. ល.ស.ប.អ. 0-674-39188-8. ម.ប.គ.ល. 25833896. https://www.worldcat.org/oclc/25833896.
- ↑ ២,០ ២,១ ២,២ George M. Williams (2008). Handbook of Hindu Mythology. Oxford University Press. p. 223. ល.ស.ប.អ. 978-0-19-533261-2. https://books.google.com/books?id=N7LOZfwCDpEC&pg=PA223. Cite error: Invalid
<ref>tag; name "Williams2008p223" defined multiple times with different content - ↑ Gavin D. Flood (1996). An Introduction to Hinduism. Cambridge University Press. p. 111. ល.ស.ប.អ. 978-0-521-43878-0. https://archive.org/details/introductiontohi0000floo.
- ↑ Rangachar Vasantha (1991). The Nārāyaṇasvāmi Temple at Mēlkōṭe: An Archaeological and Historical Study. Directorate of Archaeology and Museums. p. 9. https://books.google.com/books?id=aFDkAAAAMAAJ. "The layout of this matha is almost like that of the Parakāla - matha above described. Here too in the central shrine are kept a few bronze images, including that of Lakshmi Narasimha, the presiding deity of that matha."
- ↑ ៥,០ ៥,១ Soifer 1991.
- ↑ Roshen Dalal (2010). The Religions of India: A Concise Guide to Nine Major Faiths. Penguin Books. p. 148. ល.ស.ប.អ. 978-0-14-341517-6. https://books.google.com/books?id=pNmfdAKFpkQC&pg=PA148.
- ↑ ៧,០ ៧,១ Roshen Dalal (2010). The Religions of India: A Concise Guide to Nine Major Faiths. Penguin Books. p. 148. ល.ស.ប.អ. 978-0-14-341517-6. https://books.google.com/books?id=pNmfdAKFpkQC&pg=PA262.
- ↑ Nanditha Krishna (2009). The Book of Vishnu. Penguin Books. pp. 50–53. ល.ស.ប.អ. 978-0-14-306762-7. https://books.google.com/books?id=f9cSlaLMlgEC&pg=PA50.
- ↑ Dalal (2010) (ជាen). The Religions of India: A Concise Guide to Nine Major Faiths. Penguin Books India. ល.ស.ប.អ. 978-0-14-341517-6. https://books.google.com/books?id=pNmfdAKFpkQC&pg=PA262.
- ↑ For English summary, see page 80 Schmid, Charlotte (1997). "Les Vaikuṇṭha gupta de Mathura : Viṣṇu ou Kṛṣṇa?". Arts Asiatiques 52: 60–88. DOI:10.3406/arasi.1997.1401.