ផ្លូវរូងដីក្រោមសមុទ្រ

ផ្លូវរូងដីក្រោមសមុទ្រ គឹជាផ្លូវ ដែល នៅក្រោមសមុទ្រ ពី ប្រទេសបារាំង ទៅ ប្រទេសអង់គ្លេស វាមាន ប្រវែង៥០គ.ម ប្រហែល៣១ម៉ាយ ដែលស្ថិតនៅ​ ក្បែររូបសត្វព្រាប នៅក្នុងរាជាណាចក្រអង់គ្លេស ផាស ដឺ កាលាស ក្បែរកាលាស ស្ថិតក្នុងភាគខាងជើង ប្រទេសបារាំងខាងក្រោយ ឈូងសមុទ្រ អង់គ្លេសនៅឯ រូបសត្វ ព្រាបដ៏តូចចង្អៀត។ នៅចំណុចដែល ទាបបំផុតគឺ មានប្រវែង ៧៥ម (២៤៦ ហ្វីត) ជ្រៅបំផុតមានប្រវែង ៣៨ គ.ម (២៣.៥ ម៉ាយ) វាជាផ្លូវរូងដីក្រោមសមុទ្រមួយភាគ ដែលចាស់ជាង គេនៅពិភពលោក ទោះជាយ៉ាងណាក៏ផ្លូវ រូងក្រោមសមុទ្រ សេខាន នៅប្រទេសជប៉ុន ក៏មានប្រវែង វែងដូចនៅប្រទេសបារាំងដែរ គឺមានប្រវែង ៥៣.៨៥ គ.ម (៣៣.៤៦)ហើយមានជំរៅជ្រៅបំផុតគឺ ២៤០ម(៧៩០ ហ្វីត) ក្រោមកំរិតទឹកសមុទ្រ។ វាជារូងដី សំរាប់រទេះភ្លើងដឹកអ្នកដំណើរ ជនជាតិអ៊ឺរ៉ុប ដែលមានល្បឿនលឿន រូងក្រោមដី នៅអ៊ីរ៉ុបជាច្រកចេញចូល សំរាប់យានដឹកជញ្ជូន ធំជាងគេនៅលើពិភពលោក ហើយគឺជាផ្លូវរថភ្លើង អន្តរជាតិមួយ ដែលតភ្ជាប់ជាមួយ LGV Nord ហើយវាផ្លូវដែកមួយខ្សែ មានល្បឿនជាងគេបង្អស់។ នៅឆ្នាំ១៩៩៦ សង្គមអាមេរិក នៃអ្នកវិភាគនៃរូបរាងរូង ក្រោមដី ថារូងក្រោមដីជាវត្ថុអាច្ឆរយ: ទីប្រាំពីរនៃសម័យទំនើប។

ផែនទីផ្លូវរូងដីក្រោមសមុទ្រ

គំនិតសំរាប់​រូង ក្រោមដីដែលមាន លំនឹង​ បានលេចឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស ក្នុងឆ្នាំ១៨០២ ប៉ុន្តែនយោបាយចក្រភពអង់គ្លេស និង ការគាបសង្កត់ពី ទៅលើការព្រមព្រៀងរបស់ សន្តិសុខជាតិ ដែលការប៉ុនប៉ងសាងសង់ផ្លូវក្រោមដីត្រូវបានរំសាយ។​ ទោះបីជាគំរោងបានសំរេចដោយ មិនបានព្រាងទុកមុន​ ដែលរៀបចំដោយផ្លូវក្រោមដី ប្រទេសអឺរ៉ុប បាន ចាបផ្តើមសាងសង់នៅ ឆ្នាំ១៩៨៨ហើយ បើកអោយប្រើប្រាស់នៅ ឆ្នាំ១៩៩៤។ គំរោងនឹងបានសំរេច ៨០% អាស្រ័យលើថវិកាដែលបានព្យាករទុកមុន។ តាំងតែពីសាងសង់ ផ្លូវក្រោមដី វាមានបញ្ហាជាច្រើនដែលបានជួបប្រទះ។ ភ្លើងបានបង្អាក់ប្រតិបត្តិការណ៍ នៃការសាងសង់ ផ្លូរូងក្រោមដីនេះ។ ជនអន្តោប្រវេសន៍ខុសច្បាប់ និង ការសុំសិទ្ធិជ្រក កោនមានការប៉ុនប៉ង ចូលទៅក្នុងចក្រភអង់គ្លេស តាមរូងក្រោមដី មូលហេតុមកពីការមិនយល់ព្រម នៃកាទូតអនិកជន និងតំណែង ជុំរំពួកជនភាសខ្លួន សេងហ្គាធី ដែលជា យថាហេតុបានបិទនៅឆ្នាំ២០០២។

កាលបរិច្ឆេទសំខាន់ៗ

១៨០២	អាល់ប៊ឺត ម៉ាធា បានដាក់សំណើរដើម្បីធ្វើការឆ្លងកាត់ផ្លូវរូងដីក្រោមសមុទ្រ.
១៨៧៥	ក្រុមហ៊ុនរូងដីក្រោមសមុទ្រមានកុងត្រា បានចាប់ផ្តើមពិសោធន៍ដំបូង
១៨៨២	ការមកដល់នៃច្រាំងថ្មចោទរបស់ចៅអធិការនៃសាសនាគ្រិស្ត 897 yards (820 m) ហើយច្រាំងថ្មចោទ 2,040 yards (1,870 m) យ៉ាងវែងអន្លាយ
មករា ១៩៧៥	គំរោងលើកក្រោយរដ្ឋាភិបាលនៃរាជាណាចក្រអាមេរិក និងបារាំងបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៤ តែត្រូវបានលុបចោលទៅវិញ
កុម្ភះ ១៩៨៦	The សន្ធិសញ្ញានៃខេន ធើប៊ឺរី ត្រូវបានចុះហត្ថលេខាអនុញ្ញាត្តឲ្យគំរោងការមានដំណើរកា
មិថុនា ១៩៨៨	ចាប់ផ្តើមជីករូងក្រោមដីដំបូងនៅក្នុងប្រទេសបារាំង
ធ្នូ ១៩៨៨	រាជាណាចក្រអាមេរិក TBM បានចាប់ផ្តើមធ្វើប្រតិបត្តិការណ៍
ធ្នូ ១៩៩០	ការបម្រើនៃផ្លូវក្រោមដីត្រូវបានបាក់បែកទៅក្រោមឈូសមុទ្រ
ឧសភា ១៩៩៤	ផ្លូវក្រោមដីត្រូវបានបើកពិតប្រាកដដោយ HM The Queen and President Mitterrand
មិថុនា ១៩៩៤	រថភ្លើងដឹកទំនិញនឹងអ្នកដំណើរចាប់ផ្តើមធ្វើប្រតិបត្តិការណ៍
វិច្ឆិកា ១៩៩៦	ភ្លើងឡបានបំផ្លិចបំផ្លាញយ៉ាងច្រើននៅក្នុងផ្លូវក្រោមដី
វិច្ឆិកា ២០០៧	High Speed 1, ភ្ជាប់ពីទីក្រុងឡុងទៅ នឹងផ្លូវក្រោមដីត្រូវបានបើក
កញ្ញា ២០០៨	ភ្លើងឡមួយផ្សេងទៀតក៏បានបំផ្លិចបំផ្លាញ យ៉ាងច្រើននៅក្នុងផ្លូវរូងក្រោមដី
ធ្នូ ២០០៩	រថភ្លើងEurostarបានបុកច្រាំងនៅក្នុងផ្លូវរូង ក្រោមដីពេលដែលទឹកកករលាយបានមកដល់​ បានជះឥទ្ធិពលមកលើអគ្គិសនីផ្នែករឹងៗនៃរថភ្លើង

សំណើរ និង ការខិតខំប្រឹងប្រែង

គំរោងរបស់ថូមី ដឺហ្គាមុនស៍នៅឆ្នាំ១៨៥៦ សំរាប់ភ្ជាប់ការឆ្លងកាត់ឈូងសមុទ្រ ជាមួយនឹងផែ/សសរសំរាប់ដឹងខ្យល់បក់នៅ លើពំនូកខ្សាច់វ៉ឺននីកណ្តាលឈូងសមុទ្រ

នៅក្នុងឆ្នាំ១៨០២វិស្វករជីករ៉ែជនជាតិបារាំ អាល់បឺត ម៉ាធីអ៊ូ បានដាក់សំណើរបញ្ជូនតទៅផ្លូវរូងក្រោមដីខាងក្រោមឈូង សមុទ្រអង់គ្លេសជាមួយនិងការតាំងភ្លើងចង្កៀងជាច្រើន​ រទេះសេះនៅក្នុងទឹកហើយនិងកោះសប្បនិមិ្មតនៅកណ្តាល ឈូងសមុទ្រដើម្បីឲ្យសេះផ្លាស់ប្តូរទីកន្លែង។នៅក្នុង ទសវត្សឆ្នាំ១៨៣០បុរសជនជាតិបារាំងម្នាក់ឈ្មោះ អាមី ថូមេ ដឺ ហ្គេមុនដ៍បានបង្ហាញទីតាំងភូមិសាស្រ្ត ដំបូងនិងស្ទង់មើលកំហាប់អ៊ីត្រូសែននៅក្នុងឈូង សមុទ្រនោះរវាងស្ពានដែលសង់លយចូលទៅក្នុង សមុទ្រនិងរូបព្រាបស។ថូមេ ដឺ ហ្គេមុនដ៍បាន ស្វែងរកផែនការណ៍ជាច្រើនហើយនៅក្នុងឆ្នំា១៨៥៦ គាត់បានបង្ហាញនៅសំណើរ​ដើម្បីធ្វើការណ៍ស្នើរ សុំការធ្វើដំណើរតាមផ្លូវរថភ្លើងពីខេព ហ្គ្រីសញូស ទៅកាន់ត្រើយខាងកើតជាមួយផែ/សសរសំរាប់ដឹង ខ្យល់បក់នៅលើពំនូកខ្សាច់វ៉ឺននី13គឺចំណាចតែ ១០ហ្រ្វង់ប៉ុណោះជាតំលៃមួយគួសមហើយយើងទទួល បាន១៧០​លានហ្រ្វងរឺតិចជាង៧លានអ៊ឺរ៉ូ14។