អ្នកសារពត័មាន៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា
ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
No edit summary |
|||
បន្ទាត់ទី១៖
<span style="font-family: Khmer OS muol light; font-size: 120%; Color: Green;">អ្នកសារពត័មាន</span>
នៅក្នុងសង្គមថ្មីមួយ មានប្រពន្ធ័ផ្សព្វផ្សាយសារពត័មានត្រូវតែមានអ្នកផ្តល់ជាមតិយោបល់ក្នុងកិច្ចការនោះជាសាធារណៈ ប៉ុន្តែមុខងាររវសអ្នកសារពត័មានត្រូវស្របតាមប្រពន្ធ័ផ្សព្វផ្សាយពត័មានមួយមានការទទួលការផ្លាស់ប្តូរ និងការគ្រប់គ្រងពេលវេលា គេធ្វើការប្រត្តិបត្តិនៅក្នុងការិយាល័យរបស់អ្នកកាសែត។
បន្ទាត់ទី៦៖
==តួនាទី==
នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩២០ អ្នកកាសែតដ៏៏ល្បីល្បាញមួយរូបនិយាយអំពីទម្រង់បែបបទនៃអ្នកកាសែត គឺលោក
លោក
អ្នកសារពត័មានត្រូវតែក្លាយជាមនុស្សកណ្តាលមានន័យថាជាំមុនស្សមិននិយាយលំអៀងឬបំលើសស្ថានការណ៏នៃរឿងអ្វីមួយដែលបានជួបនឹងឃើញនៅពេលដែលអ្នកជំនាញខាងសារពត័មាននិយាយអ្នកសារពត័មានទាំងឡាយបានស្តាប់និងធ្វើការថតទុក និងមានការដកស្រង់ចំរាញ់យកហើយផ្សាយពត័មាននោះជាសាធារណៈសំរាប់ពួកគេប្រើប្រាស់។ ក្រោយពីបានធ្វើការវិភាគរបស់គាត់រួចមកការផ្សាយជាសាធារណៈមិនត្រឹមតែជាលក្ខណៈមួយដែលជួយដោះស្រាយនូវភាពមិនលូតលាស់ជឿនលឿនហើយនិងភាពស្មុគស្មាញជាច្រើននៃពត័មានសព្វថ្ងៃនៅក្នុងសង្គមយើងបច្ចប្បន្ន ហើយនឹងដូចជាអ្នកកណ្តាលដែលត្រូវការដកស្រង់ពត័មានសម្រាប់ប្រមូលផ្តុំដើម្បីធ្វើការផ្សាយ។
លោក លីបមែន បង្ហាញពីវិធីមួយៈ ការដាក់ជាផ្សព្វផ្សាយមិនទាន់មានភាពគ្រប់គ្រាន់នៅឡើយទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ការផ្សាយជាសាធារណៈក៏បំផ្លាញជាមួយជីវិតរស់នៅរស់ពួកគេដែរ ដើម្បីយកចិត្តទុកដាក់អំពីភាពសន្យាថានោះជាភាពស្មុគស្មាញ។ ហេតុដូច្នេះលក្ខណៈសាធារណៈចាំបាច់ត្រូវមានការបកស្រាយ ឬអធិប្បាយពីនណារម្នាក់ដើម្បីសម្រេចចិត្តដើម្បីបង្កើតជាសារពត័មានមួយ ងាយយល់និងមានលក្ខណៈសាមញ្ញៗ។
លោក លីបមែន បានជឿជាក់ថា ការដាក់ផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈវាមិនមានឥទ្ធិពលទៅលើការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នកជំនាញជាមួយនឹងការគាំទ្រផងដែរ។ នៅក្នុងចន្លោះពេលដែលអ្នកជំនាញ ( ឧទាហរណ៏ៈ អ្នកនយោបាយ អ្នកធ្វើកិច្ចសន្យា ការិយានុលេខានុការ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត...ល¬) ទាមទារអោយមានការរក្សានូវការផ្សព្វផ្សាយ និងការគ្រប់គ្រងបានល្អ។ នៅក្នុងអំនាចរបស់លោក លីបមែន តួនាទីរបស់អ្នកកាសែតដើម្បីស៊ីបអង្គេត ជាសាធារណៈនៃអ្វីដែលអ្នកជំនាញខាងសារពត័មាននោះបានធ្វើ។ វាដូចជាលក្ខណៈជាអ្នកបំរើនរណាមួយដែរ ដូចជាការបោះឆ្នោតអោយជាប់ជាសាធារណៈចុងក្រោយ។ នៃផលនោះបានរក្សាទុកថាជាអាណាត្តចុងក្រោយការផ្សាយពត័មាននោះយ៉ាងងាយស្រួលពីអ្នកជំនាញ។ភាពក្លាហានរបស់លោក លីបមែន បានមានភាពលំបាកច្រើនដោយសារតែគាត់មានការអាណិតអាសូរ។ អ្នកស្តាប់ អ្នកអាន អ្នកមើលនៃប្រវិត្តនិយកឲម ហើយនឹងវិទ្យាសាស្រ្តលោក លីបមែន មិនបានកំណត់ថារដ្ធាភិបាលនៃលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យមានការប្រែប្រួល មិនទៀងឡើយ ប៉ុន្តែគាត់គិតថាការទំនាក់ទំនងផ្នែកនយោបាយនៃអ្វីក៏ដោយមិនមានលក្ខណៈរកាំរកូតហើយដូចជាការណែនាំដោយមានការប្រកាន់បក្សពួកសម្រាប់អោយជាមតិយោបល់ និងពត័មាន។ នៅក្នុង បណ្ណាគារ និង កាសែតពត័មាន មួយនៅឆ្នាំ ១៩១៩ ហើយាការបញ្ចេញមតិយោបល់ជាសាធារណៈ នៅឆ្នាំ ១៩២១ លោក លីបមែន បានបញ្ជាក់ថា គាត់មានសេចក្តីសង្ឈឹមថា សរីភាពអាចទៅជាអត្ថន័យនៃបញ្ជីវិទ្យាសាស្រ្តនិយមហើនឹង នៃប្រវិត្តទស្សនៈវិស័យដែលជាគំនិតមួយផុសឡើងជាសាធារណៈ និងក្លាយទៅជាអ្នកគ្រប់គ្រងដ៏ឆ្លាវៃ និងការទៅជាអ្នកបោះពុម្ពផ្សាយសារពត័មានដ៏មានអំណាច និង មានគំនិតមួយមានការអត់ធ្មត់
មួយវិញទៀតលោក ឌីវេ ការផ្សព្វផ្សាយមិនលទ្ធភាពគ្រប់គា្រន់អោយឈានទៅដល់អោយយល់កាន់តែច្បាស់ពីការបង្កើតនូវការផ្សព្វផ្សាយ ឬក៏មានទំនួលមួយដើម្បីសម្រាំងទេ វាស្ថិតនៅលើទម្រង់មួយដែលបានសំរេចចិត្តជាច្រើន និងពីអ្នកជំនាញ។ នៅពេលផ្សព្វផ្សាយត្រូវពិនិត្យអោយបានម៉ត់ចត់ បន្ទាប់ពីនោះនិងមានគំនិតមួយដ៏ល្អ ហើយត្រូវដឹងពីមជ្ឈដ្ធានខាងក្រៅអោយបានច្រើន។ លោក ឌីវេ លោកបាននិយាយថា អ្នកកាសែតគួរតែធ្វើអ្វីបន្ថែមដើម្បីអោយមានភាពងាយស្រួលក្នុងការផ្សាយពត័មាន។
គំនិតថាដែលអ្នកទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកកាសែត គឺសំដៅលើការអភិវឌ្ឍន៏ជឿនលឿនរបស់អ្នកកាសែត។ នៅក្នុងគំរូថ្មីនេះដែរ អ្នកកាសែតមានកិច្ចការជាប់រវល់ជានិច្ចជាមួយនឹងប្រជាពលរដ្ធ ហើយនឹងអ្នកជំនាញមានសំនើរសុំដើម្បីបង្កើតគំរូនេះឡើង។ វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ដើម្បីធ្វើការកត់ត្រា ពីអ្វីដែលមានការប៉ាន់ស្មាននៃតុល្យភាពនីមួយៗ។ លោក ឌីវេ នៅតែធ្វើឡើងបែបនេះអោយអ្នកជំនាញ។ លោក ឌីវេ បានធ្វើការចែករំលែកនូវចំនេះដឹងខ្លះៗគឺ ចំនេះដឹងផ្នែកឥរិយាបថ។ អ្នកជំនាញនិងអ្នកប្រាជ្ញបានមកយល់ព្រមចំពោះគម្រោងរបស់លោក ឌីវេ ប៉ុន្តែមិនមានទម្រង់ជាឋានានុក្រម នៅក្នុងការយល់ឃើញពីអ្នកកាសែតនិងសង្គមរបស់លោក លីបមែន ទេ។ យោងទៅតាមលោក ឌីវេ កិច្ចពិភាក្សារវាងអ្នកជំនាញ និងការសន្ទនា គឺសុទ្ធតែជាការកុហកទាំងអស់នៅក្នុងលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ។
នៅក្នុងកំឡុងពេលដែលទស្សនៈពត័មានវិទ្យារបស់លោក លីបមែន កាន់តែអាចទទួលយកបានពីរដ្ធាភិបាលថ្នាក់អ្នកដឹកនាំ ពេលនោះដែរការយល់ឃើញរបស់លោក ឌីវេ ជិតដល់ចំនុចល្អមួយដែរ គឺជាការនិយាយអធិប្បាយច្រើនពីអ្នកកាសែត និងតួនាទីរបស់ពួកគេនៅក្នុងសង្គម ហើយប្រែក្លាយទៅជាមានមុខងាររបស់អ្នកកាសែតជាច្រើន។ នៅសហរដ្ធអាមេរិច ឧទាហរណ៏ ប្រជាពលរដ្ធខ្លះអាចទទួលរងគ្រោះនូវការធ្វើហួសប្រមាណ ប្រព្រឹត្តអំពើល្មើសនឹងច្បាប់ដោយអ្នកកាសែត ប៉ុន្តែ ពួកគេរំពឹងគិតថាជាអ្នកកាសែត សេវាឆ្កែបំរើរបស់រដ្ធាភិបាល អ្នកជំនួញនិងតារាភាពយន្តបើគេអាចធ្វើទៅបានគឺ គេបានធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្សាយចំពោះប្រជាពលរដ្ធនៅពេលខ្លះ។
|