ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
{{refimprove|date=ខែកញ្ញា ២០១៤}}
{{Infobox monarch
| name =ធរណេន្ទ្រវម៌្មទី២ធរណីន្ទ្រវម៌្មទី២
| title =[[វ្រះបាទ]]
| image =
| reign =គ.ស ១១០៧-១១១៣
| coronation =
| full name = ធូលីវ្រះបាទ ធូលីជេងវ្រះកម្រតេង អញឝ្រីធរណេន្ទ្រវម្ម៌ទេវអញឝ្រីធរណីន្ទ្រវម្ម៌ទេវ
| posthumous name = វ្រះបាទបរមនិស្កល្បទ
| predecessor = [[យុវរាជទី២]]
| place of burial =
|}}
វ្រះបាទ'''ធរណេន្ទ្រវម៌្មទី២ធរណីន្ទ្រវម៌្មទី២ ''' រជ្ជកាល (គ.ស ១១០៧-១១១៣) ព្រះនាមពេលសោយរាជ្យ '''ធូលីវ្រះបាទ ធូលីជេងវ្រះកម្រតេង អញឝ្រីធរណេន្ទ្រវម្ម៌ទេវអញឝ្រីធរណីន្ទ្រវម្ម៌ទេវ '''។ ព្រះបាទធរណេន្ទ្រវម៌្មទី១ព្រះបាទធរណីន្ទ្រវម៌្មទី២ ស្ដេចស្ថិតនៅក្នុងរាជសម្បត្តិបានតែត្រឹម ៥ ឆនាំក៏ស្ដេចសោយទិវង្គតទៅតាមយថាកម្មឆ្នាំក៏ស្ដេចសោយទិវង្គតទៅតាមយថាកម្ម , រាជបណ្ឌិតថ្វាយព្រះនាមព្រះបរមសពថា ព្រះបរមមរណនាម '''បរមនិស្កល្បទ'''។ ព្រះបាទ[[យុវរាជទី២]]គ្មានព្រះរាជបុត្រសំរាប់ស្នងរាជ្យបន្តទេ។ ដូច្នេះរាជសម្បត្តិត្រូវធ្លាក់មកលើព្រះបាទធរណេន្ទ្រវម៌្មទី២ដូច្នេះរាជសម្បត្តិត្រូវធ្លាក់មកលើព្រះបាទធរណីន្ទ្រវម៌្មទី២ ដែលជាបងបង្កើតរបស់ព្រះបាទ[[ជយវម៌្មទី៧]] និងព្រះបាទយុវរាជទី២។ បរិយាកាសនៃការឡើងសោយរាជ្យ កាលនោះ ព្រះធរណេន្ទ្រវម៌្មទី២ព្រះធរណីន្ទ្រវម៌្មទី២ នៅសាងផ្នួសជាព្រះសង្ឃនៅឡើយ។ កាលនោះ ព្រះអង្គបានដាក់ចិត្តគំនិតរូបរាងកាយសំរាប់បូជាថ្វាយចំពោះ ព្រះពុទ្ធសាសនារួចជាស្រេចដែរ។ ព្រះអង្គត្រូវសឹកចាក[[សិក្ខាបទ]] មកទទួលព្រះរាជាភិសេកជាព្រះមហាក្សត្រ។ គឺព្រាហ្មណ៍[[ទិវាករបណ្ឌិត]]ទៀតដែលបានរៀបចំប្រារព្ធធ្វើព្រះរាជាភិសេកស្រោចទឹក តែងតាំងថ្វាយព្រះអង្គតាមលក្ខណៈប្រពៃណីសាសនា ដើម្បីឲ្យបានទៅជាព្រះមហាក្សត្រពេញច្បាប់។ សិលាចារឹកបានកត់ទុកមកថា “ព្រះអង្គមិនដែលប៉ងប្រាថ្នាចង់បានរាជបល្លង្កទេ។ តែដោយសារមនុស្សម្នាជាច្រើន គ្មានអ្នកការពារ គ្មានទីពំនាក់ បានមកអង្វរព្រះអង្គ ព្រះអង្គក៏សុខចិត្តទទួលរាជសម្បត្តិតាមសំណូមពរ” ។ ព្រះអង្គគ្រប់គ្រងប្រទេសជាតិដោយសច្ចៈ យុត្តិធម៌ និងប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ច។ ការផែនដី: -ព្រះបាទធរណេន្ទ្រវម៌្មទី២ព្រះបាទធរណីន្ទ្រវម៌្មទី២ ទ្រង់ទទួលគ្រងរាជសម្បត្តិក្នុងវ័យជរាណាស់ទៅហើយ។ តាមប្រក្រតីអំពីដើមមក ទ្រង់មានកិរិយាសុភាពជាសប្បុរស សព្វព្រះរាជហ្ឫទ័យនិពន្ធពាក្យកាព្យ តែពាក្យកាព្យរបស់ព្រះអង្គទាំងប៉ុន្មាននោះ មិនបានប្រាកដមាននៅមកដល់វេលានេះទេ។ មកក្នុងបច្ឆិមវ័យនេះព្រះរាជហ្ឫទ័យរបស់ព្រះអង្គដេកដួលទៅតែក្នុងផ្លូវធម៌។ ការផែនដី ទ្រង់គ្រាន់តែថ្ងបទុក មិនឲ្យលិចលង់ទៅហួសពេក, ការកសាងរបស់សំខាន់ៗ ដែលព្រះហាក្សត្រិយ៍មុនៗ ធ្លាប់ធ្វើមក នឹងការកំរាបពួកបះបោរនៅតាមបច្ចន្តរដ្ឋ ដូចយ៉ាងពួកសៀមតាំងឥស្សរភាពនៅយោនកជើងសែននោះ ទ្រង់មិនបានសំដែងស្នាព្រះហស្ថទុកទេ ប្រាកដតែថា ទ្រង់បានបន្ធូរបន្ថយតំលៃមុខពន្ធដារក្នុងព្រះនគរឲ្យតិចចុះ ជាហេតុឲ្យធូរស្រួលដល់បណ្ដារាស្ត្រអ្នកបង់ពន្ធ ដោយអំណាចសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ព្រះអង្គ។
ព្រះអង្គគោរពគ្រប់ច្បាប់វិន័យក្រឹត្យក្រមដែលមាននៅក្នុងសង្គមជាតិ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ទើបបានជាព្រះអង្គសុខចិត្តរៀបអភិសេកជាមួយនឹង[[មហេសី]]របស់ព្រះបាទយុវរាជទី២ដែលត្រូវជាប្អូន។ បើតាមសិលាចារឹកដើមឡើយ ព្រះនាងត្រូវជាមហេសីរបស់ព្រះបាទ[[ជយវម៌្មទី៧]]។ បន្ទាប់មក ព្រះនាងបានក្លាយជាមហេសីរបស់ព្រះបាទយុវរាជ។ ក្រោយដែលព្រះយុវរាជបានចូលទិវង្គត ព្រះមហេសីដដែលនេះបានក្លាយទៅជាព្រះអគ្គមហេសីរបស់ព្រះបាទធរណេន្ទ្រវម៌្មទី១។ព្រះមហេសីដដែលនេះបានក្លាយទៅជាព្រះអគ្គមហេសីរបស់ព្រះបាទធរណីន្ទ្រវម៌្មទី១។ មហេសីអង្គនោះព្រះនាម [[វិជយេន្ទ្រលក្ឝ្មី]]។
ក្នុង រជ្ជកាលព្រះអង្គ គេសង្កេតពុំឃើញមានឯកភាព ឬការចុះសំរុងស៊ីសង្វាក់គ្នារវាងខ្មែរនឹងខ្មែរឡើយ។ ការបែកបាក់ទាស់ទែងខ្វែងគំនិតគ្នា ការបែងចែកជាក្រុមបក្សពួកបដិបក្ខ ក៏កើតមានដែរ។ ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យយើងដឹងថា មាននាម៉ឺនមន្ត្រី អ្នកកាន់សាសនាតូចធំ មិនបានពេញចិត្តនឹងព្រះមហាក្សត្រទេ។ ឯបុព្វហេតុវិញ គេពុំអាចដឹងជាមកអំពីអ្វីដែរ។ គេគ្រាន់តែដឹងថា ព្រាហ្មណ៍ទិវាករបណ្ឌិតដែលធ្លាប់តែស្មោះត្រង់បំរើព្រះបាទជយវម៌្មទី៧ ព្រះបាទយុវរាជ រហូតមកដល់ព្រះអង្គចូលទិវង្គត បែរជាក្បត់រួមកំលាំងជាមួយនិងព្រះបាទសូយ៌្យវម៌្មទី២ ទំលាក់ និងធ្វើឃាតព្រះអង្គទៅវិញ ។
ក្រោយ ដែលសោយរាជសម្បត្តិនគរកម្ពុជាបាន ៥ ឆ្នាំ ព្រះបាទធរណេន្ទ្រវម៌្មទី២ព្រះបាទធរណីន្ទ្រវម៌្មទី២ ត្រូវអស់ព្រះជន្មក្នុង គ.ស ១១១២ ដោយព្រះបាទសូយ៌្យវម៌្មទី២ធ្វើឃាត។ សិលាចារឹកប្រាសាទជ្រុង ដែលស្ថិតនៅក្នុងនគរធំ បានបញ្ជាក់ថា មានការផ្ទុះអាវុធ ប្រយុទ្ធគ្នាយ៉ាង សាហាវខ្លាំងក្លាអស្ចារ្យ។ តែក្នុងរយៈពេលមួយថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ការផ្ទុះអាវុធក៏ត្រូវចប់ទៅវិញ។ គឺព្រះបាទ[[សូយ៌្យវម៌្មទី២]] ត្រូវជាព្រះ[[នត្តា]][[មហយ្យកា]]មួយរបស់ព្រះអង្គ សំរេចជោគជ័យ ដណ្ដើមយកបានរាជ[[សម្បត្តិ]]ពីព្រះបាទធរណេន្ទ្រវម៌្មទី២។ពីព្រះបាទធរណីន្ទ្រវម៌្មទី២។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះត្រូវបានបង្ហើបឡើងដោយសិលាចារឹកភូមិធាតុ។
<ref>http://choukhmer.com/history-of-cambodia/khmer-history-by-ros-chantrabot/inscriptions-and-chinese-sources-3-angkor-period-ngor/</ref><ref>[http://books.google.com/books?id=AKzqy2_RSq4C&pg=PA112&lpg=PA112&dq=Dharanindravarman+I&source=bl&ots=gTyHvEHN9A&sig=Nn3UJqnS-D6m6aB389qqWhKOTa0&hl=en&sa=X&ei=O1twUoTDEIGxtAbZ7YGAAw&ved=0CIwBEOgBMA4#v=onepage&q=Dharanindravarman%20I&f=false The Civilization of Angkor, Charles Higham, University of California Press, 2004, pp. 112-113.]</ref>
