សិខរ

សិខរ ឬ សិខរៈ (Shikhara; Śikhara) សំដៅទៅលើប៉មខ្ពស់នៅក្នុង ប្រាសាទព្រាហ្មណ៍ ឥណ្ឌាខាងជើង។ ហើយជួនកាលត្រូវបានគេរកឃើញនៅក្នុង សាសនាជេន។ សិខរ ក្នុងសាសនាហិណ្ឌូ សំដៅទៅលើសំណង់ដ៏ខ្ពស់មួយនៅពីលើផ្នែកខាងក្នុងនៃប្រាសាទមួយដែលមានឈ្មោះថា គភ៌គ្រឹះ ដែលជាទីកន្លែងដែលអាទិទេពហិណ្ឌូនៃប្រាសាទនោះស្ថិតនៅខ្ពស់បំផុតនៃព្រះវិហារព្រាហ្មណ៍ឥណ្ឌាខាងជើង។ នេះ​ខុស​ពី​រចនាបថ​ឥណ្ឌា​ខាង​ត្បូង ដែល​ប៉ម​ច្រក​ចូល " គោបុរៈ " ត្រូវ​បាន​គេ​ពេញ​ចិត្ត​សង់​ឱ្យ​ខ្ពស់​តាម​ដែល​អាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន សិខរ មក​ពី ​ភាសា​សំស្ក្រឹត ​មាន​ន័យ​ថា "កំពូល​ភ្នំ" ។

"សិខរ" គឺជារចនាសម្ព័ន្ធដែលមិនត្រូវបានលាបពណ៌លឿង។ ផ្នែកខាងឆ្វេងនៃរូបភាព

នៅប្រទេសឥណ្ឌាខាងត្បូង រចនាសម្ព័នដែលអាចប្រៀបធៀបទៅនឹងសិខរ គឺជា រាជវាំង នៅ ប្រទេសឥណ្ឌា ពាក្យ "សិខរ" ត្រូវបានប្រើដើម្បីសំដៅលើរចនាសម្ព័ន្ធដំបូលដែលគ្របដណ្ដប់ និងតុបតែងប្រាសាទ។

ប្រភេទ

បច្ចុប្បន្ន សិល្បៈ​មាន​បី​ប្រភេទ​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​សាមញ្ញ​និង​លេចធ្លោ៖

• ស្ថាបត្យកម្មទីក្រុង វា​ជា​លក្ខណៈ​មួយ​ដែល​គេ​រក​ឃើញ​នៅ​ប្រទេស​ឥណ្ឌា​ខាង​ជើង។ សិខររចនាប័ទ្ម​ទីក្រុង​មាន​ខ្សែកោង​ខ្ពស់។ ខាង​លើ​ត្រូវ​បាន​គេ​តុប​តែង​ដោយ​គ្រឿង​តុបតែង​ដូច​ចាន​ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ថា " អម​ឡាក់ "
• ស្ថាបត្យកម្មខាងលិច វាមានឥទ្ធិពលលើស្ថាបត្យកម្មផ្សេងទៀត រួមទាំង Yosala និង Karnataka វាមានរាងដូចកោណ។ មានចម្លាក់ស្មុគ្រស្មាញ។
• ស្ថាបត្យកម្ម ទ្រាវិឌ រចនាសម្ព័ន្ធនេះត្រូវបានគេហៅថា វិមាន។

នៅក្នុងស្ថាបត្យកម្មនីមួយៗ ទាំងវិមាន និងសិខរ គេអាចរកឃើញ កាឡា ដែលជាគ្រឿងតុបតែងលម្អដោយផើងទឹកនៅលើកំពូល។