ស្ថាបត្យករខ្មែរ
ស្ថាបត្យករនៅក្នុងសម័យកាលនៃអាណាចក្រអង្គរគឺជាសម័យកាលមួយដែលក្រោយមកមានប្រមាណជាងពាក់កណ្ដាលនៃសតវត្សទី៨ (AD) ជាលើកដំបូងនៅក្នុងពាក់កណ្ដាល នៃសតវត្សទី១៥ ។ ប្រសិនបើមានការដាក់នូវថ្ងៃខែមានភាពច្បាស់លាស់, នោះការចាប់ផ្ដើមប្រហែលជាបានដាក់នៅក្នុង(AD) ៨០២, នៅពេលដែលអាណាចក្រខ្មែរបានដួលរលំទៅ, ព្រះមហាក្សត្រខ្មែរជ័យវរ្ម័នទី២បានឃើញយ៉ាងច្បាស់ដោយខ្លួនឯងនូវមហាក្សត្រទាំងអស់(ចាក្រាវ៉ាតីន) និងបានធ្វើការប្រកាសថ្លែងការជាឯករាជ្យមកពីចាវា,និងនៅទីបញ្ចប់ប្រហែលជាបានដាក់នៅក្នុងឆ្នាំ១៤៣១ AD, នៅពេលដែលជនជាតិថៃបានចូលមកលុកលុយរាត្បាតនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាតាំងពីសម័យព្រះរាជាណាចក្រនៃសម្ដេចអាយុធ្យានៅក្នុងរាជ្ជកាលសម័យអង្គរ និងដោយសារមកពីមូលហេតុវរជនខ្មែរបានធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរទីកន្លែងទៅទីក្រុងភ្នំពេញ ។ ប្រាសាទអង្គរវត្តដែលជាស្នាដៃរបស់ស្ថាបត្យករបុព្វបុរសខ្មែរនៅក្នុងការសិក្សាអំពីប្រាង្គប្រាសាទអ្នកស្ថាបត្យករអង្គរបានធ្វការគូសបញ្ជាក់ថាសង្កត់ធ្ងន់ថាគឺវាមានការចាំបាច់និងមានសារសំខាន់ខ្លាំងណាស់ទៅលើសាសានាស្ថាបត្យករទាំងនោះ, តាំងពីពេលនោះមកបានបន្សល់ទុកនៅអ្នកសិក្សាការសាងសង់អង្គរតែម្នាក់តែគត់គឺជាអ្នកដែលកាន់សាសនាពីធម្មជាតិ ។ នៅក្នុងកំឡុងពេលនោះប្រវត្តិកាលនៃប្រាសាទអង្គរវត្តជា ប្រាសាទតែមួយគត់និងមានប្រាសាទដទៃៗទៀតដែលជាការសាងសង់ឡើងនោះធ្វើអំពីថាចំពោះអ្នកដែលកាន់សាសនា ។ គ្មានការសាងសង់ណាមួយដូចជា នៅកន្លែងដែលបានបង្កើតអោយមានភាពខូចខាតយ៉ាងពិតប្រាកដ ដូចជា ព្រៃឈើ និងដូចជាមិនមានការរស់រានមានជីវិតឡើយ ។ អ្នកស្ថាបនាប្រាសាទអង្គរមានរូបរាងភិនភាគ របៀបសាងសង់និងរចនាសម្ព័ន្ធមានក្បួនច្បាប់ងាយស្រួលដែលមានអត្តសញ្ញាណសន្ទានុក្រមនៅផ្នែកខាងក្រោម ។ នៅពេលនោះដែរ ចំនួននៃអ្នកស្ថាបនាគឺវាមានរចនាបថនិងទទួលបានភាពជោគជ័យខុសៗគ្នា ស្ថិតនៅក្នុងកំឡុងពេលដែលជនជាតិខ្មែរអង្គរដទៃៗទៀត មិនមានភាពល្បីល្បាញទាំងអស់នោះគឺធ្វើអោយមានភាពស្មើរៗគ្នាក្នុងប្រវត្តិកាលពិតប្រាកដកជាក់ស្ដែងទាំងស្រុង ។
