ច្រៀងព្រឺន ( ខ្មែរខាងជើង :เจรียงเบริญ, ចេរើងបេរិញ ) ជា​ប្រភេទ​ភ្លេង ​ខ្មែរ ​អនុវត្ត​ដោយ​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​ខ្មែរ​នៅ ​ភាគ​ឦសាន​នៃ ​ប្រទេស​ថៃចេរើង មកពីពាក្យខ្មែមានន័យថា "ចម្រៀង" និង បេរិញ សំដៅលើចង្វាក់ជាក់លាក់ ពេលខ្លះក៏ត្រូវបានបកប្រែជា ចេរើងបេរិន ឬ ការប្រែប្រួលស្រដៀងគ្នា។[ត្រូវការអំណះអំណាង][ សេចក្តីត្រូវការ ] ច្រៀងព្រឺន អាចច្រៀងដោយបុគ្គល ឬជាបទដោយបុរស និងស្ត្រីច្រៀងបទឆ្លាស់គ្នា។ ទោះ​បី​ជា​តន្ត្រី​ប្រជាប្រិយ​ប្រភេទ​នេះ​អាច​ត្រូវ​បាន​សំដែង ​ជា​កន្សោម ​ក៏​ដោយ ក៏​វា​ត្រូវ​បាន​អម​ជា​ញឹកញាប់​ដោយ គែន។ ជួនកាល ជនជាតិភាគតិច ថៃ ធ្វើការប្រៀបធៀបទៅនឹង ភាសាឡាវ ប៉ុន្តែ អ្នកភាសាវិទ្យា Christian Bauer បានសរសេរថា ច្រៀងព្រឺន មិនមែនជាការសម្របតាមប្រភេទតន្ត្រីផ្សេងទៀតនៅភាគឦសានប្រទេសថៃទេ ប៉ុន្តែជាទម្រង់ប្រពៃណីនៃតន្ត្រីខ្មែរ។ [] []

សូមមើលផងដែរ។

កែប្រែ
  1. Bauer, Christian. 1989. "Khmer epic recitatives inherited forms or adaptation?" Journal of Language and Culture 8.1:60–89.
  2. Bauer, Christian. 1990. "Khmer epic recitatives inherited forms or adaptation? Part II." Journal of Language and Culture 9.1:107–130