បក្សកុម្មុយនិស្តថៃ
បក្សកុម្មុយនិស្តថៃ ( Abrv: CPT; ថៃ: พรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย) គឺជាគណបក្សកុម្មុយនិស្តក្នុងប្រទេសថៃ ដែលសកម្មតាំងពីឆ្នាំ១៩៤២ ដល់ឆ្នាំ១៩៩០។
Communist Party of Thailand th | |
---|---|
អក្សរកាត់ | CPT |
បង្កើត | 1942 |
រំលាយ | Last active in the 1990s |
ផ្ដាច់ចេញ | South Seas Communist Party |
Militant wing | People's Liberation Army of Thailand |
Radio | Voice of the People of Thailand |
មនោគមវិជ្ជា | Communism Marxism–Leninism Mao Zedong Thought |
គោលជំហរនយោបាយ | Far-left |
ទង់គណបក្ស | |
នយោបាយនៅThailand គណបក្សនយោបាយ ការបោះឆ្នោត |
ដំបូងឡើយគេស្គាល់ថាជា បក្សកុម្មុយនិស្តសៀម គណបក្សនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងជាផ្លូវការនៅថ្ងៃទី១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៤២ ទោះបីជាសកម្មភាពកុម្មុយនិស្តនៅក្នុងប្រទេសបានចាប់ផ្តើមនៅដើមឆ្នាំ១៩២៧ ក៏ដោយ។ នៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៦០ បក្សកុម្មុយនិស្តថៃ បានរីកចម្រើនក្នុងសមាជិកភាព និងការគាំទ្រ ហើយនៅដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៧០ គឺជាចលនាកុម្មុយនិស្តធំទីពីរនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ដីគោក (បន្ទាប់ពីវៀតណាម)។ គណបក្សនេះបានបង្កើតសង្រ្គាមទ័ពព្រៃប្រឆាំងនឹងរដ្ឋាភិបាលថៃក្នុងឆ្នាំ១៩៦៥។ ទោះបីជាបក្សកុម្មុយនិស្តថៃ ទទួលរងនូវការបែកបាក់ផ្ទៃក្នុងក៏ដោយ ក៏នៅកម្រិតកំពូលនៃនយោបាយរបស់ខ្លួន គណបក្សនេះបានធ្វើសកម្មភាពយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងឋានៈជារដ្ឋនៅក្នុងរដ្ឋ។ ការគាំទ្រជនបទរបស់វាត្រូវបានប៉ាន់ប្រមាណថាមានយ៉ាងហោចណាស់បួនលាននាក់។ អាវុធយោធារបស់វាមានយុទ្ធជនប្រដាប់អាវុធពី ១០ ទៅ ១៤ ០០០ នាក់។ [១] ឥទ្ធិពលរបស់វាត្រូវបានប្រមូលផ្តុំនៅភាគឦសាន ភាគខាងជើង និង ភាគខាងត្បូងប្រទេសថៃ ។ [២] បន្ទាប់ពីជម្លោះផ្ទៃក្នុងគណបក្សជាបន្តបន្ទាប់ ការផ្លាស់ប្តូរសម្ព័ន្ធភាពកុម្មុយនិស្តអន្តរជាតិ គោលនយោបាយប្រឆាំងការបះបោរដ៏ជោគជ័យរបស់រដ្ឋាភិបាលថៃ រួមទាំងការផ្តល់ការលើកលែងទោសដែលត្រូវបានទទួលយកយ៉ាងទូលំទូលាយសម្រាប់កម្មាភិបាលបក្ស និង សង្រ្គាមត្រជាក់ ឈានចូលមកដល់ គណបក្សនេះបានបាត់ខ្លួនពីឆាកនយោបាយនៅក្នុង ដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៩០ ។
ឯកសារយោង
កែប្រែ- ↑ Battersby, Paul. "Border Politics and the Broader Politics of Thailand's International Relations in the 1990s: From Communism to Capitalism". Pacific Affairs, Vol. 71, No. 4. (Winter, 1998–1999), pp. 473–488.
- ↑ Heaton, William R. "China and Southeast Asian Communist Movements: The Decline of Dual Track Diplomacy". Asian Survey, Vol. 22, No. 8. (August 1982), pp. 779–800.