ព្រះបាទភវវរ្ម័នទី១

ព្រះបាទភវវរ្ម័នទី១
រជ្ជកាល៥៥០-៦០០
រាជ្យមុនស្តេចវីរវរ្ម័ន
រាជ្យបន្តព្រះបាទមហេន្ទ្រវរ្ម័នទី១
សាសនាព្រហ្មញ្ញសាសនា និង រាជធានីភវបុរៈ

ព្រះបាទភវវរ្ម័នទី១ (ឆ្នាំ៥៥០-ឆ្នាំ៦០០នៃគ.ស) កែប្រែ

ព្រះអង្គជាបុត្ររបស់ស្តេចវីរវរ្ម័ន និងជាចៅរបស់ព្រះបាទរុទ្រវរ្ម័ន។ ព្រះអង្គបានរំដោះចេនឡាពីអាណាចក្រភ្នំ និងបានយកអាណាចក្រភ្នំដាក់ជាចំណុះចេនឡាវិញ។ព្រះអង្គបានកសាងរាជធានីភវបុរៈ(វត្តភូ)ប្រាសាទវត្តភូ ប្រាសាទបារាយ(ខេត្តស្ទឹងត្រែង) អាស្រមហាឥសី ក្រុមប្រាសាទនៅហាន់ជ័យ(កំពង់ចាម)និងសិលាចារឹកជាច្រើនដូចជាសិលាចារឹកវត្តភូ សិលាចារឹកហាន់ជ័យ សិលាចារឹកថ្មគ្រែ វត្តជ្រោយអំពិល វាលកន្ទេល ប្រាសាទព្រះធាតុ សិលាចារឹកអាស្រមមហាឥសី ប្រាសាទបន្ទាយនាង(ខេត្តបាត់ដំបង) ប្រាសាទអកយំនិងព្រះអង្គបានពង្រីកអាណាចក្រចេនឡាឱ្យធំទូលាយ[១]។ សិលាចារឹកសំស្រ្កឹតពីរផ្ទាំងរបស់ព្រះបាទភវវរ្ម័នទី១ មួយផ្ទាំងជាសិលាចារឹកនៅភ្នំបន្ទាយនាងនៅតំបន់មង្គលបូរីនៃខេត្តបាត់ដំបង ដែលនិយាយពីការកសាងលិង្គព្រះឥសូរ មួយផ្ទាំងទៀតបានរកឃើញនៅស៊ីថេបនៃទឹកដីសៀម បាននិយាយពីការកសាងផ្ទាំងសិលាចារឹកនេះក្នុងពេលព្រះអង្គឡើងសោយរាជ្យ។ ក្នុងរជ្ជកាលព្រះអង្គប្អូនជីដូនមួយរបស់ព្រះអង្គព្រះបាទចិត្រសេនបានកសាងផ្ទាំងសិលាចារឹកសំស្រ្កឹតខ្លីៗជាច្រើននិយាយពីការកសាងព្រះសិវលិង្គនៅតាមបណ្តោយទន្លេមេគង្គក្នុងតំបន់ក្រចេះ ស្ទឹងត្រែងនិងខាងលិចបុរីរម្យ[២]

ឯកសារយោង កែប្រែ

  1. សៀវភៅសិក្សាសង្គម ថ្នាក់ទី១០ ឆ្នាំ២០១៧ របស់ក្រសួងអប់រំយុវជននិងកីឡា ទំព័រទី១៤០
  2. សៀវភៅប្រវត្តិសាស្រ្តខ្មែរ ត្រឹង ងារ ឆ្នាំ១៩៧៣ ទំព័រទី១១៥-១១៦