ព្រះប្រាថនចេតី ( ថៃ: พระประโทณเจดีย์ ,ត្រូវបញ្ចេញសំឡេង [pʰráʔ prā.tʰōːn t͡ɕēː.dīː] ) ជា ​ស្តូប ​ចំណាស់​បំផុត​មួយ​ក្នុង​ប្រទេស​ថៃ ដែល​មាន​កម្ពស់ 50 ម៉ែត្រs (164 ft) ។ ចេតិយ​នេះ​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង ​វត្ត​ព្រះ​ប្រា​ថន​ចេតិយ​វរៈ​វិហារ ( ថៃ: วัดพระประโทณเจดีย์เจดีย์วรวิหาร ) ប្រាសាទ​មួយ​នៅ ​ខេត្ត​នគរបឋម ប្រទេស​ថៃ ៣ គីឡូម៉ែត្រខាងកើតនៃ ព្រះបឋមចេតី។

ឈ្មោះ​ថា ប្រាថុន​ចេឌី ប្រែ​ថា​ចេតិយ​សក្ការៈ​របស់​ថន ឬ​ធ្នល់ ( ថៃ: ทะนาน ) ឈ្មោះនៃរង្វាល់បុរាណ។ យោងទៅតាមរឿងព្រេងបន្ទាប់ពី ការបូជាសព របស់ ព្រះពុទ្ធគោត្តម ព្រះសារីរិកធាតុរបស់ព្រះអង្គត្រូវបានបែងចែកស្មើគ្នាក្នុងចំណោមរាជវង្សទាំង 8 និងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គដោយប្រើធ្នល់មាស។ ធ្នល់មាសនេះនៅទីបំផុតបានបញ្ជូនទៅនគរជ័យស្រីបុរាណនៅ សុវណ្ណភូមិ ហើយរក្សាទុកក្នុងចេតិយថ្មនៅឆ្នាំ៥៩០។ ស្តេច ស្រីលង្កា ចង់បានធ្នល់មាស ទើបទ្រង់ចាត់ព្រះសង្ឃទៅសុំធ្នល់មាសពីស្តេចនគរជ័យស្រី។ ព្រះរាជាបានយល់ព្រមជាថ្នូរនឹងការដោះដូរព្រះសារីរិកធាតុបរិសុទ្ធរបស់ព្រះពុទ្ធមួយ ហើយបានសាងសង់ចេតិយថ្មី ដើម្បីរក្សាព្រះសារីរិកធាតុដ៏បរិសុទ្ធនោះ គឺ ព្រះបឋមចេតី ។ នៅឆ្នាំ ៦៥៦ ស្តេច ល្វោ បានសោយរាជ្យនគរជ័យស្រី ហើយបានកសាងចេតិយនេះឡើងវិញ ហើយដាក់ឈ្មោះថា ព្រះប្រាថនចេឌី។

ប្រវត្តិសាស្ត្រ

កែប្រែ

អាណាចក្រខ្មែរ និងការឈ្លានពានបាកាន

កែប្រែ

បន្ទាប់ពី អាណាចក្រខ្មែរ បានបញ្ចូលអាណាចក្រទ្វាវតី រួមទាំងនគរបឋមបុរាណផងនោះ នៅសតវត្សទី១១ ចេតិយត្រូវបានកែប្រែជាមួយនឹងប្រាសាទបែបខ្មែរនៅលើកំពូលនៃចេតិយ។ ព្រះ​បាទAnawahtaនៃ ​នគរ​បាកាន ​បាន​ចូល​លុក​លុយ​នគរ​បឋមបុរាណ។ ពេល​នោះ​ទីក្រុង និង​ចេតិយ​ក៏​ត្រូវ​បាន​គេ​បោះ​បង់​ចោល ហើយ​ក្រោយ​មក​ក៏​ត្រូវ​បាន​ព្រៃ​ដុះ​ពេញ​ព្រៃ។

ការអភិវឌ្ឍន៍នៅពេលក្រោយ

កែប្រែ

ព្រះ​មហា ​Mongkut ​បាន​បញ្ជា​ឱ្យ​ស្ដារ​ប្រាសាទ​ព្រះ​ប្រាថនចេតី​។ ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​សាងសង់​ប្រាង្គ​តាម​រចនាបថ​ខ្មែរ​នៅ​លើ​កំពូល​ចេតិយ​ដែរ ដោយ​ព្រះអង្គ​មាន​ជំនឿ​ថា​ការ​រចនា​ប្រាសាទ​ព្រះ​ប្រាថនចេតីគឺ​ដូច ​ព្រះ​បឋមចេតី ដែរ។ ក្រោម​រជ្ជកាល​របស់​ព្រះអង្គ ប្រាសាទ ក៏​មាន​ការ​ជួស​ជុល​យ៉ាង​ធំ​ផង​ដែរ។ ព្រះចៅ​វជីរ៉ាវុឌ្ឍ បាន​ចាប់​ផ្តើម​ជីក​កកាយ​នៅ​លើ​ដី​ប្រាសាទ ហើយ​បាន​រក​ឃើញ​វត្ថុ​បុរាណ​ជា​ច្រើន​ជា​ប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ប្រាសាទ​ត្រូវ​បាន​ចុះ​បញ្ជី​ជា​បេតិកភណ្ឌ​ជាតិ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៣១។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅឆ្នាំ 1962 បន្ទាប់ពីការធ្វេសប្រហែសជាយូរ ប្រាសាទ បានដួលរលំមួយផ្នែក ដោយសារតែខ្វះថវិកា ឬជំនួយណាមួយពីរដ្ឋាភិបាលកណ្តាល ព្រះសង្ឃនៃប្រាសាទ បានជួសជុលចេតិយនេះឡើងវិញ ដើម្បីការពារកុំឱ្យមានការដួលរលំបន្ថែមទៀត។ នៅឆ្នាំ 1999 ព្រះប្រាថនចេតី ត្រូវបានជួសជុលឡើងវិញជាទម្រង់ ទ្វារវតី ជាលើកដំបូងដោយ នាយកដ្ឋានវិចិត្រសិល្បៈ ។

វិចិត្រសាល

កែប្រែ