ទីវ អុល

ទីវ អុល គឺជាគ្រូបង្រៀនខ្មែរ និងជា អ្នកនយោបាយកុម្មុយនិស្ត ។ លោកអុលបានចូលរួមជាមួយ គណបក្សបដិវត្តន៍ប្រជាជនកម្ពុជា (ដែលក្រោយមកបានវិវត្តទៅជា គណបក្សពលករកម្ពុជា/បក្សកុម្មុយនិស្តកម្ពុជា ) នៅរដូវស្លឹកឈើជ្រុះឆ្នាំ ១៩៥៩។

ទីវ អុល
ស្លាប់	ឆ្នាំ ១៩៧៧ របបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ
ប្តីប្រពន្ធ	ឡេង ស៊ីមហាក់

លោកអុល ជា​ឥស្សរជន​ឈាន​មុខ​គេ​ក្នុង​ក្រុម​គ្រូ​មូល​វិវដ្ដនិយមនៅ ​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ ។ នៅថ្ងៃទី៨ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩៦៣ ទីវ អុល ត្រូវបានបញ្ចូលក្នុងបញ្ជីនៃពួកឆ្វេងនិយម ៣៤ នាក់ ដែលត្រូវបានបោះពុម្ពដោយ សម្ដេចសីហនុ ។ ក្នុង​អំឡុង​ឆ្នាំ ១៩៦៥-១៩៦៧ ទីវ អុល ក៏​ជា​សមាជិក​ដ៏​លេចធ្លោ​នៃ ​សមាគម​មិត្តភាព​ខ្មែរ​-ចិន ។

នៅឆ្នាំ១៩៦៧ ក្រុមគ្រូបង្រៀនឆ្វេងនិយម ទីវ អូល បានចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរទៅជនបទ ដើម្បីគេចចេញពីការគាបសង្កត់របស់រដ្ឋ។ ទីវ អុល ខ្លួនឯងបានចាកចេញពីរាជធានីក្នុងខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៦៧ ហើយបានធ្វើដំណើរទៅកាន់មជ្ឈមណ្ឌលគណបក្សកុម្មុយនិស្តកម្ពុជា ដែលលាក់កំបាំង។ ក្រោយ​មក លោក វ៉ន វ៉េត បាន​អះអាង​ថា​ជា​អ្នក​រៀបចំ​ការ​បណ្ដេញ​ចេញ​នេះ។

ប្រហែល​ឆ្នាំ ១៩៧០ លោក ទីវ អុល ត្រូវ​បាន​តែងតាំង​ជា​ប្រធាន​អង្គការ​គណបក្ស​ប្រជាជន​កម្ពុជា​នៅ ​ខេត្ត​ក្រចេះ ។ បន្ទាប់ពីកងកម្លាំងកុម្មុយនិស្តចូលកាន់កាប់តំបន់នោះ ទីវ អុល បានរៀបចំការបើកសាលារៀន និងមន្ទីពេទ្យក្នុងស្រុកឡើងវិញ ព្រមទាំងបានផ្តួចផ្តើមធ្វើ កំណែទម្រង់កសិកម្ម មួយចំនួន។

ទីវ អុល ក៏ដូចអ្នកផ្សេងទៀតនៅភូមិភាគបូព៌ាដែរ តំណាងឱ្យវិស័យមួយនៅក្នុងបក្សដែលមានទស្សនៈមិនច្បាស់លាស់អំពីទំនាក់ទំនងរវាងវៀតណាម និងកុម្មុយនិស្តកម្ពុជា។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៣ ទីវ អុល បានសម្តែងថា វៀតណាមជាសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់រំដោះកម្ពុជា ប៉ុន្តែជាសម្ព័ន្ធមិត្តដែលមិនអាចទុកចិត្តបាន។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៤ ទីវ អុល បានទៅទស្សនា ទីក្រុងហាណូយ ។ កំឡុងពេលស្នាក់នៅទីក្រុងហាណូយ គាត់បានសរសេរកំណាព្យមួយ ជូនពរការរួបរួម ឥណ្ឌូចិន ។ កំណាព្យ​នេះ​ត្រូវ​បាន​ចុះ​ផ្សាយ​ក្នុង​ទស្សនាវដ្ដី​វៀតណាម។ គេ​ថា​ការ​ចុះ​ផ្សាយ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ ​ប៉ុល ពត ខឹង។

នៅឆ្នាំ ១៩៧៧ ទីវ អុល បានធ្លាក់ខ្លួនជាជនរងគ្រោះនៃការបោសសម្អាតស្នូលនៃសមាគមមិត្តភាពខ្មែរ-ចិន។ គាត់​ត្រូវ​បាន​ចាប់​ខ្លួន​នៅ​ថ្ងៃ​ទី ៦ ខែ​មិថុនា ហើយ​ក្រោយ​មក​ត្រូវ​បាន​គេ​សម្លាប់​។

ជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន

ទីវ អុល បាន​រៀប​ការ​ជាមួយ​នឹង​លោក ឡេង ស៊ីមហាក់ ដែល​ជា​​គ្រូបង្រៀនដែរ។