សម្ដេចតោ

  សម្តេចតោ (១៧៨៨–១៨៧២; ព.ស ២៣៣១–២៤១៥) ត្រូវបានគេស្គាល់ជាផ្លូវការថា សម្តេចព្រះពុទ្ធាចារ្យ៍ (តោ ព្រហ្មរំស្សី) ( ថៃ: สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พฺรหฺมรํสี) គឺជាព្រះសង្ឃមួយក្នុងចំណោមព្រះសង្ឃដ៏ល្បីល្បាញបំផុតក្នុងសម័យកាលរតនកោសិន្ទ្រ៍របស់ប្រទេសថៃ ហើយបន្តជាព្រះសង្ឃដ៏ល្បីបំផុតនៅក្នុងប្រទេសថៃ ។ លោកត្រូវបានគេគោរពចំពោះអំណាចខាងវិញ្ញាណហើយ យ័ន្តវត្ថុស័ក្តសិទ្ធ របស់លោកត្រូវបានគេស្វែងរក។ រូបភាព និងរូបចម្លាក់របស់គាត់ គឺជារូបតំណាងសាសនាដ៏ពេញនិយមបំផុតមួយចំនួននៅក្នុងទីក្រុងបាងកក។

រូបភាពសម្តេចតោ

ជីវប្រវត្តិ

សម្តេចតោ ប្រសូត​នៅខេត្តព្រះនគរស្រីអយុធ្យា ជា​ព្រះរាជ​បុត្រ​មិន​ស្របច្បាប់​របស់​ព្រះបាទពុទ្ធលើសឡានភាល័យ (រាមាទី២)។ ព្រះអង្គ​បាន​សិក្សា​គម្ពីរ​ពុទ្ធសាសនា​នៃគម្ពីរបាលី ​ជាមួយ​នឹង​ពុទ្ធបរិស័ទ​ជា​ច្រើន​អង្គ។ ក្រោយ​ពី​បាន​ក្លាយ​ជា​ព្រះសង្ឃ​ល្បី​ឈ្មោះ​ហើយ លោកក៏បានក្លាយជាព្រះចៅអធិការចំពោះព្រះអង្គម្ចាស់មង្កុដ ក្រោយមក​ព្រះបាទ​រាមា​ទី៤ លោកបានក្លាយជាព្រះសង្ឃ។ ក្នុងរជ្ជកាលរាមាទី៤ សម្តេចតោ ត្រូវបានគេថ្វាយព្រះនាមថា សម្តេចព្រះពុទ្ធាចារ្យ៍ (តោ ព្រហ្មរំស្សី) មានន័យថាជាគ្រូ (អាចារ្យនៃព្រះពុទ្ធសាសនា) ដោយព្រះមហាក្សត្រ និងធ្លាប់ជាទីប្រឹក្សាដ៏គួរឱ្យទុកចិត្តរបស់ព្រះអង្គ ដោយបានបន្សល់ទុកនូវការអប់រំជាច្រើន រឿងរ៉ាវជុំវិញព្រះអង្គ និងព្រះមហាក្សត្រ។

លោកត្រូវបានគេកត់សម្គាល់សម្រាប់ជំនាញនៃការអធិប្បាយរបស់គាត់ និងការប្រើប្រាស់ កំណាព្យថៃ ដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងពីភាពស្រស់ស្អាតនៃព្រះពុទ្ធសាសនា និងសម្រាប់ការធ្វើគ្រឿងលម្អហៅថា សម្តេច។ គ្រឿង​ឥស្សរិយយស​នេះ​ត្រូវ​បាន​ប្រគេន​ពរ​ដោយ​ខ្លួន​លោកផ្ទាល់និងព្រះសង្ឃដែលគេគោរពនៅប្រទេស​ថៃ។ លោកក៏លេចមុខក្នុងរឿងខ្មោចនាងនាថ ជាច្រើនរឿង ហើយគេនិយាយថាគាត់ជាអ្នកបង្ក្រាបនាង។ សម្តេចតោ ក៏បានសរសេរ ជិនបញ្ជរ ដែលជា វេទមន្តការពារ ដែលត្រូវបានសូត្រ និងប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយដោយជនជាតិថៃ។